Φάκελος ή «σφάκελος»…

ΔΥΟ ΔΕ ΗΣΑΝ οι κρίσιμες απορίες του. Η πρώτη για το «ποιος εξέδωσε τη διαταγή να μη χρησιμοποιήσομε, ως έσχατη άμυνα, δυο μόνο πυροβόλα μας για δραστικές βολές κατά των Τούρκων, ώστε να διαφύγει στο μεταξύ η μοίρα», και η δεύτερη, «αν σοβαρά πιστεύαμε ότι με τα κοινά πυροβόλα καμπύλης τροχιάς θα σταματούσαμε την εισβολή, και όχι με επάκτια πυροβόλα ευθυτενούς τροχιάς σε πυροβολεία». Στην πρώτη, η απάντηση του Διοικητή ήταν πως η διαταγή είχε έρθει από το Αρχηγείο. Κι όταν ο γράφων ξαναρώτησε, «το Αρχηγείο εδώ, ή στην Αθήνα», ο Διοικητής απάντησε ξερά αλλά και δύσθυμα: «Από το Αρχηγείο»… Στη δεύτερη η απάντηση ήταν, για όσους βεβαίως έχουν γνώση, αποκαλυπτική: «Ποια επάκτια πυροβόλα και ποια πυροβολεία μου λες τώρα κ. Ανθυπολοχαγέ…»! Και κατεβαίνοντας από το λαντρόβερ, πήγε να ηγηθεί της φάλαγγας. Εκεί όπου και αργότερα σκοτώθηκε… (Ο γράφων, εννοείται, είχε εκείνη τη γνώση. Διότι, αποσπασμένος στο Μηχανικό, το 1967 μέχρι και τη φυγή της μεραρχίας, επέβλεπε με την ιδιότητά του τού αρχιτέκτονος, την κατασκευή των τελευταίων πυροβολείων Μόρφου και Κερύνειας…)

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ προέλαση των Τούρκων, (εκείνη που βλακωδώς λέγεται «Δεύτερος Αττίλας» λες και σταμάτησε ποτέ ο πρώτος…) έγινε η πρώτη ανάκριση του ΓΕΣ, για τις συνθήκες καταστροφής της Μοίρας. Φυσικά κλήθηκε για μαρτυρία και ο γράφων. Και είπε στον αξιωματικό-ανακριτή τα πιο πάνω, και τα εκτός, αλλά και κυρίως τα εντός παρενθέσεως! Δυο μήνες αργότερα, (είχε πια απολυθεί από την Ε.Φ.) κλήθηκε ξανά για ανάκριση, πλην όμως εκεί το δήλωσε, πως ουδόλως προτίθεται να αλλάξει τη μαρτυρία του: Πρώτο διότι πεποίθησή του είναι ότι μόνο επάκτια πυροβόλα μπορούσε να σταματήσουν τους εισβολείς στη θάλασσα, (πριν δηλ. ανέβουν στη στεριά), δεύτερο δε, διότι κρίνει πως για την καταστροφή εκείνη, σημασία δεν έχει τόσο «ποιος φταίει που ήλθαν οι Τούρκοι», όσο «τι φταίει που όταν ήλθαν δεν νικήθηκαν». Και η απουσία των επάκτιων πυροβόλων, είναι η απάντηση σ’ αυτό!ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ του αυτή, με κύριο το ερώτημα, «πού ήσαν τα επάκτια εκείνα πυροβόλα στην εισβολή», ο γράφων την επανέλαβε φορτικά, και δημοσίως, ως παθών πάντοτε, αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση, ή ερωτήθηκε καν… (Επιτροπή της Βουλής; Ποια επιτροπή, ποιας Βουλής και ποια πορίσματά της…) Γι’ αυτό ανέμενε ο γράφων, ότι στα «πρακτικά των συνεδριάσεων» τουλάχιστο, θα καταγραφόταν αν κάποιος από τους ερωτώντες βουλευτές, νοιάστηκε να υποβάλει σε ερωτώμενο το κρίσιμο αυτό ερώτημα… Ουδείς! Και προς ουδένα. Ούτε στον Γεωργίτση, ούτε καν στον τότε Αρχηγό του Πυροβολικού. Διότι, φίλε αναγνώστη, ουδείς διερωτάται, ή ακριβέστερα, τολμά να διερωτηθεί καν την εκδοχή, το πρόβλημα να μην είναι ότι ήλθαν οι Τούρκοι, (που άλλωστε τους αναμέναμε από το 1967) αλλά γιατί όταν τελικά ήλθαν δεν νικήθηκαν. (Αν, με άλλα λόγια, μπορούσε να αντιμετωπιστεί ένας εισβολέας, χωρίς να έχει ως άμυνά του ο τόπος εκείνα τα επάκτια πυροβόλα…)

ΣΥΝΕΠΩΣ, καταλήγει ο γράφων, όπως ούτε τα «πορίσματα» των δυο Βουλών, έτσι και οι 36 τόμοι των «πρακτικών» τώρα, δεν μπορούν να «ανοίξουν» κανένα φάκελο Κύπρου. Σφάκελο μόνο μπορούν να ανοίξουν! Και άντε τώρα στα λεξικά της γλώσσας μας να δει ο αναγνώστης τι σημαίνει αυτή η λέξη. Θέλοντας να βοηθήσει ο γράφων, πληροφορεί απλώς πως με ένα εκτεταμένο σφάκελο, φιλοφρονεί καθημερινά τον νότο, με τα κοντά του δάκτυλα, ο Πενταδάκτυλος…

*Διδάκτωρ του ΕΜΠ.
Χάρης Φεραίος Έφεδρος Υπολοχαγός Πυροβολικού