Ω ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΡΟΥΛΛΑ…
Ω κυρία Αντρούλλα, με τι χαρά δημοσιεύτηκε η ανακοίνωσή σας ότι τάχα μου διακόσιοι πίνακες ζωγραφικής θα επιστραφούν στους Έλληνες Κύπριους πρόσφυγες ζωγράφους τους…
Ω κυρία Αντρούλλα, τη βλέπω τη χαρά σας ζωγραφισμένη στα μάτια σας και απορώ, απορώ κυρία Αντρούλλα, άραγε πού τη βλέπετε την ευχάριστη είδηση, με ποια μάτια την αντιλαμβάνεστε και ποιο είναι το ευχάριστο της υπόθεσης;
Με ποιο χαρμόσυνο γεγονός προέκυψαν όλοι ετούτοι οι πανηγυρισμοί κυρία Αντρούλλα;
Μήπως μας επέστρεψαν την Κερύνεια και δεν το πήραμε είδηση; Μήπως μας επέστρεψαν την Αμμόχωστο; Μήπως μας επέστρεψαν τη Μόρφου; Μήπως μας επέστρεψαν τη μισή κατεχόμενη Λευκωσία;
Διακόσιους κλεμμένους πίνακες όλους κι όλους μας επέστρεψαν κυρία Αντρούλλα. Δεν μας επέστρεψαν τους νεκρούς μας. Δεν μας επέστρεψαν τις πόλεις μας. Ούτε τους αγνοούμενους μας. Ούτε τα σπίτια μας. Ούτε την άμμο μας. Ούτε τις παραλίες μας. Ούτε τον γαλανό ουρανό μας.
Χίλια συγνώμη που δεν μπορώ να κατανοήσω τη χαρά σας κυρία Αντρούλλα. Με πολλή προσπάθεια κάνω ό,τι μπορώ βρω λόγους για μια μικρή, έστω, χαρά. Μα δεν βρίσκω…
Σας αφιερώνω όμως ένα ποίημά μου που αναφέρεται σε πίνακες ζωγραφικής. Όχι με τον δικό σας τρόπο. Με άλλο τρόπο. Γιατί η ουσία δεν είναι οι ζωγραφιές, κυρία Αντρούλλα. Η ουσία είναι ο τόπος που γέννησε αυτούς τους ζωγράφους… Η ουσία είναι αυτή η ίδια η πατρίδα μας που ακόμα αιμορραγεί…
Σας ευχαριστώ!
Πόλυς Κυριάκου
Η ΓΚΡΑΒΟΥΡΑ
Μέχρι και τον εχθρό
Κι αυτό τον ίδιο τον κατακτητή σου μάγεψες
Κερύνεια…
Γι αυτό και φρόντισε επιμελώς
με σχέδια, προσχέδια και χάρτες να σε κρατήσει…
Ξέρεις…κι οι βάρβαροι έχουν ανάγκη κάποτε την ομορφιά!
Προφανώς εμείς, χρόνια τώρα, σ’ αφήσαμε μόνη
Δεν είναι;
Έ, το λοιπόν ο εχθρός θα σε έχει συνηθίσει πια μαζί του τόσο πολύ
Που τελικά στη σκέψη του θα σε νομίζει πια δικιά του!
(Εχουν Κερύνεια μου, κι οι εχθροί τα όνειρά τους)
Αλλά εγώ, το μόνο που θα μπορούσα να του πω με σιγουριά είναι τούτο:
Πως με πολλή χαρά μπορούμε να του δώσουμε (να τους χαρίσουμε έστω) μια ζωγραφιά σου, γιατί όχι!
Ενα πιστό αντίγραφό σου!
Στο κάτω-κάτω και οι εχθροί δικαούνται
να’ χουν ένα ενθύμιο…
Μια ζωγραφιά σου, Κερύνεια μου, δεν είναι έτσι;
Πόλυς Κυριάκου
